Her yıl olduğu gibi yıl bitmeden şöyle bir geriye dönüp bakıyorum… Geriye dönüp baktığımda attığım tohumların filizlenip dallarla uzadığını fark ediyorum. Toprağa attığım 2 sene önceki tohumlar artık gün yüzüne çıkmaya ve beni özgürleştirmeye başladı. Nereye gittiğimi bilmeden koştuğum son yıllarda artık 2022 sağlam adımlarla ilerlediğimi yoga ile derinleşerek daha çok fark etmeye başladım. Yoga bu yıl fiziksel bedenim ile başlayıp farkındalığımı, bakış açımı, ruhumu besledi.
Yoga ile bütünleştiğimden bu yana kendimi kanıtlama çabalarımın son bulduğu yılları geçiriyorum. Evet çok sular taştı bu yolda ama ben hep kendimle gurur duyduğum yolda ne olursa olsun geleni ve gideni kabul ettiğim bir yıldı. Geriye dönüp baktığımda acımı da mutluluğumu da gerçekten yaşadığım, kendimle en çok vakit geçirdiğim, hayata güvenmeyi öğrenip kabullendiğim, dönüştüğüm yıldı.
Artık gelecek-geçmiş kavramından daha çok şu anda neye ihtiyacım var sorusunu en çok sordum ve iyi ki de öyle yapmışım. İçimdeki o kız çocuğunun varlığını hissedebiliyorum ama onunla da büyürken küçülüyorum sanki… Küçüldükçe daha fark ediyorum duygularımı yaşayabildiğimi anlıyorum, geçen zaman beni eksiltmiyor aksine büyüyorum ve hayata içimdeki çocuğun gözleriyle bakıyorum.
Geçen yılda kendime birçok şey hediye ettim; kendimle vakit geçirdiğim yoga alanım var, ilk defa bedenime dövme yaptırdım, dergilere yazılar yazdım, vegan-vejetaryan-satvik beslenmeleri deneyerek kendimi izledim, spor yaptım, birçok eğitim aldım, ilk defa yüz yogası yaptım, yüz yüze ve online bir çok öğrencim oldu, çocuk yogası eğitimiyle minik yogilerim var, tatil yaptım en sevdiğim yerde, daha çok doğada vakit geçirdim, şekersiz yüz gün geçirdim ve yıl bitmeden son mucizem olan atölye ile tanıştım ve ders vermeye başladım. Daha sayamadığım bir çok farkındalık ve dönüşüm yaşadım. Ama en çok hayata güvenmeyi öğrendim. Kolay mıydı? Evet çok yoruldum, ağladım, hasta oldum ama ben hep kendi yanımdaydım ve elimi tuttum. Önüme ne çıkarsa çıksın tüm engellerde hep kendim oldum ve özgürce yoluma devam ettim. İçimdeki çocuk büyümese de ben büyüyorum. Yaşlanmadan büyümeyi başarmak inanılmaz bir şey, seni daha öngörülü, daha farkında yapıyor. Sanırım yaşamaya ve öğrenmeye duyduğumuz heyecan bizi yaşlanmadan büyütüyor.
Sevgi dilini kullanmak, yargılamamak, yermemek, konuşmadan önce en az iki kez düşünmek, mümkünse kalp kırmamak hayatını güzelleştirirken seni özgürleştiriyormuş. Hedeflerin varsa eğer hep daha ileriye gidebiliyorsun, hırslarınla hareket ediyorsan çözülmez bir yumağa dönüşebiliyormuş, hep aynı yerde debeleniyor yavaşça tükeniyormuşsun.
Yeni yılda herkese mucizelerle, neşe ve sağlıkla, şefkatle kendini sarıp sarmaladığı bir yıl diliyorum…
İlginizi çekebilir: Yoga ile tüm duygularınızı kabul edin
