Geçen hafta sonu (13-14-15 Mart 2015) üçüncü kez düzenlenen İstanbul Spring Oryantiring Cup’a ilk kez katıldım. Bu yarış üçüncü kez düzenlendi. Üç gün boyunca İstanbul’un üç farklı yerinde oryantiring yarışları yapıldı. Oryantiringin ne olduğu öğrenmek isteyen okuyucularımız buradan bilgi alabilir.
İstanbul Spring Oryantiring Cup’ta 11 farklı ülkeden 250 katılımcı vardı. Katılımcıların çoğu Norveç, İsveç gibi kuzey ülkelerindendi ve yaşları benden daha büyüktü, 60, 70, 75, 80 yaşında katılımcılar vardı. Hepsi enerjik, hepsi güler yüzlü ve hala hırslıydı. İsviçre’de yaşlı insanların spor yapmasına alışıktık, ama sanıyorum ki Türkiye’de kimse alışık değil. Merak etmeyin, 25-40 yaş arasında birkaç katılımcı da vardı.
Cuma akşam saat 19.00’da gece sprint yarışı başladı. Oryantiring yarışlarında her katılımcı, birbirlerinden birer dakika sonra start alıyor Benim start zamanım 19.59’daydi. O saatte tabii ki etraf karanlıktı. 3 dakika starttan önce depar çizgisine gidip kafa feneri açtım. 19.59’da çizgime geçtim, 2 metre koştum ve kategoriye göre (cinsiyete ve yaşa göre ayrılan haritayı bulmak gerekiyor, çünkü hedefler değişiyor) olan haritamı aldım. Starttan önce harita alınmaz, ancak starttan sonra ve yarış başlayınca haritaya bakabilirsiniz.
İlk akşam sürat (sprint) koşusu yapıldı. Haritanın ölçeği 1:4000, yani haritadaki 1 cm gerçekte 40 metreyi gösteriyor. Bayağı büyük ve detaylı bir haritaydı. Haritayı ellerime aldığımda bir anda beynim durdu sanki. Hem geceydi hem de sprint haritasına fazla alışık değildim. Oryantiring yaptığım zaman ormanda koşuyordum ve harita ölçeği farklı oluyordu. Üç dört dakika boyunca aynı yerde kaldım ve panik yapmadan haritaya dalıp gitmeye çalıştım. Bir anda her şey belli olmaya başladı ve koşmaya başladım. Füze gibi ilk noktaya gidip buldum, hemen ikincisini de buldum ve durmadan 23 hedefi bulup finiş çizgini geçtim.
Kontrol noktaları Sultanahmet’te Sultanahmet Cami’nin arkasından Gülhane Parkı’na kadar dağılıyordu. Dar sokaklarda koşup, arkaya bahçelere girdim (orada turistler Mevlana dansı izliyorlardı), parkın ağaçları etrafında döndüm ve sonunda Ayasofya’nın önünde finişe geldim. Hakikaten gece Sultanahmet’te koşmak yeniden keşfetmek gibiydi, harikaydı. 33 dakikada 23 hedeflik parkuru bitirip 2. oldum. Büyük bir sürpriz oldu, çünkü ilk kez sprint kategorisinde yarıştım.
Ertesi gün, cumartesi sabahı, İstanbul Spring Oryantiring Cup’ın ikinci yarışı ormanda gerçekleşiyordu. Belgrad ormanı Neşet Suyu’nda 19 hedefli bir parkur bizi bekliyordu. Önceki yaptığım antrenmana benzer bir parkur olduğu için haritayı ellerime alınca fazla şaşırmadım ve koşunca hedefleri bulmaya başladım. İlk 15 hedefi kolaylıkla buldum. Hayatımda hiç o kadar hızlı ve hata yapmadan hedefleri bulamamıştım. Çok mutlu hissediyordum. Benim için oryantiring yapmak bir hazine avı gibidir ve bir hedef bulunca küçük bir başarı hissi hissediyorum. Ama hep aklımda “konsantre ol, iyi düşün, hep nerede olduğunu bil” düşünceleri vardı; çünkü kaybolmak, nerede olduğunuzu bilmemek hakikaten hoş bir his değil.
Her şey çok iyi gidiyordu ama 16. hedef kabus gibi oldu. Elli dakika boyunca (öteki katılımcılar 5 dakikada bulmuşlar) bu 16. hedefi aradım, bulamadım, tekrar aradım. Bir şekilde nerede olduğumu bilemedim. Ya çok zor bir hedefti ya da yorgun ve aç hissetmeye başlayınca beynim durdu. Yanımda bir bar vardı, yedim ama pek etkili olmadı.
Hiç bırakmak istemedim. Önceki 15 hedefi çok iyi buldum ve bıraksaydım bütün emeğimi çöpe atacaktım. Kendimle konuşmaya başladım, kendimi motive ettim. Oryantiring hakikaten bir hayat okulu gibidir. Tek suçlu kendiniz olacaksınız. Yanlışlarınızdan ders alıp, doğruya odaklanmayı öğreneceksiniz. Azimle 16. Hedef, buldum sonunda! Tabii ki çok vakit kaybettiğim için üzüldüm, ama aynı zamanda mutlu hissettim; çünkü bırakmadım.
Finiş çizgisini geçtiğim zaman ödül töreni oluyordu ve gelir gelmez 3.lük madalyası aldım.
Üçüncü gün Kapalıçarşı’da süper sprint yer aldı. Dünyanın en eski alışveriş merkezinde 23 hedef dağıtılıyordu. Sadece giriş katıyla kalmadı, gizli teraslarda ve arka bahçede hedefler gizliydi. Tabii ki daha önce birkaç kez Kapalıçarşı’ya gittim ama bu sefer çok farklıydı. Pazar günü olduğu için dükkânlar kapalıydı. Atmosfer çok sakindi ama aynı zamanda biraz mistikti. Zaman durdu sanki. Hangi senedeydi belli değildi. Karanlık çarşının sokaklarından sadece katılımcıların adım sesi geliyordu ve sapakta bir kafa fenerinden çıkan bir ışık hızla geçiyordu.
Bu üçüncü yarışa hakikaten herkes katılabilir. Koşmak gerekmiyor. Yürüyerek herkes yapabilir. Pusula kullanmak da gerekmiyor. Doğal navigasyon (üçüncü sokaktan sonra sola dön, merdiven çıktıktan sonra sağa git, vs.) yetiyor. Fazla hızlı gittiğim için 2 hedef atladım. Aslında farkında değildim. Ancak finişe gidince elektronik çipim okunduktan sonra belli oldu. Aslında bütün hafta sonunun en hızlı ve navigasyon konusunda en iyi yarışı bu oldu ama acelecilik yüzünden diskalifiye oldum. Tabii ki biraz mutsuzdum, çünkü farkında olmadan hata yapmak hoş bir şey değil.
Fakat bardağın dolu tarafına bakmak istiyorum. Ve bunun için çok sebebim var. İlk kez o kadar yüksek seviyede bir yarışa katıldım. İlk kez sprint mesafe yarışına katıldım. İlk kez orman dışında oryantiring yaptım. İnanılmaz keyif aldım. Sultanahmet ve Kapalıçarşı’da oryantiring yapmak bambaşkaydı ve iki madalya aldım.
Benzer nitelikteki gelecek yarış, İstanbul 5 days 28 Ekim ve 1 Kasım 2015 tarihleri arasında yer alacak. Kayıtlar açık. Bu yarışı kaçırmayın. Fazla deneyimsiz olsanız da katılabilirsiniz. Open kategoriler herkes için uygun. Oryantiring öğrenmek için her pazar günü İOG (İstanbul Oryantiring Grubu) antrenman düzenliyor. Bütün detayları İOG websitesinde bulabilirsiniz.
