Günlük koşuşturmalar, rutin işler ve problemlerimiz derken koca bir 24 saatin nasıl geçtiğini anlamıyoruz. Çocuğu küçük olanlar henüz okula başlamamışsa evde ya da dışarıda tüm günü geçirirken, okula giden çocukların ebeveynleri ancak okuldan dönüş ve uyku saati arasındaki kısa zaman diliminde çocuklarıyla vakit geçirebiliyor. Tabii eğer çalışan anne baba iseniz bu vakit daha da daralıyor. Birçoğumuz telefonumuza gelen bir çağrıya ya da mesaja takılıyoruz, bu zaman diliminde bile kendimizi bir şeylere yetişemiyormuş gibi suçlu hissediyoruz.
Ben oğlumu okuldayken çok özlediğimi ve o uyuduktan sonra onunla ne kadar az vakit geçirebildiğimi düşünürken bu durum için bir çözüm ürettim. Bütün işlerimi, yapacaklarımı onun okul saatine sığdırıp, o geldikten sonra telefonumu bir kenara bırakıp sadece onunla vakit geçirecektim.
Tabii ki arada acil aramalara ve mesajlara geri dönmem gerekse de vaktimin çoğunu oğlumla geçiriyorum. Bu arada bir şey fark ettim ki, benim “öğrenerek oynama” adını verdiğim bir takım faaliyetlerimizi yaparken oğlum sıkılıyor, bizim için boş gibi gözüken ve bir şey ifade etmeyen yakalamacalar, koşuşturmalar saçma cümleler kurup gülmeler şeklinde oyun oynamayı daha çok seviyordu. Kendi kendime düşündüm; bu çocuk zaten okulda tüm gününü bir şeyler öğrenerek, öğretmenlerin istediği doğrultuda hareket ederek geçiriyordu. Evde benden istediği birlikte saçmalamaktı belki de. Beni üzen de onunla saçmalayamadığım için beraber yaptığımız faaliyetlerden bir süre sonra sıkıldığını görmekti. Hem biz de saçmalayabildiğimiz anları daha çok sevmiyor muyduk?
İlgili yazı: Aile ile geçirilen zamanın çocuklar üzerindeki etkisi
Çocuklarınızla birlikte eğlenin
İçinde bulunduğum “vaktimizi dolu dolu geçirmeliyiz, hep bir şeyler öğretmeliyim” kalıbından çıkıp onunla hırsız-polis oynamaya başladım. Hatta okuldaki kostüm partisi içinde kendisinin seçtiği polis kıyafetini giyinip evde o polis oldu, ben hırsız. Bu oyunu oynarken onun gözlerinde gördüğüm mutluluk benim için saatlerce yaptığımız aktivitelere ve günlere bedel oldu. Akşam onu uyuttuktan sonra, geri alınamayacak bu zamanları istediği gibi geçirmenin verdiği huzurla uyuyacağımı bilmek ne güzeldi.
Anne oğul koşuşturabilmekti bazen kaliteli zaman geçirmek. Yakalanıp teslim olmaktı, onun saflığıyla masum tebessümüyle kelepçelerimi açmasını beklemekti.
İlgili yazı: Çocukların manevi dünyasını keşfetmenin yolları
